Dywany ludowe

Wytwarzanie dywanów ludowych w perskim domu.

Wyposażenie perskiego domu wiejskiego składa się tylko z kliku mebli, a dywan jest jednym z ważniejszych przedmiotów w pokoju. Często w domu znajduje się krosno, na którym kobiety tkają dywany na własny użytek, bądź celem uzyskania dodatkowego dochodu. Znajomość rzemiosła przechodzi z pokolenia na pokolenie. Tkacze zazwyczaj mają do dyspozycji jedynie prosty szkic oryginalnego wzoru, co daje im więcej swobody przy pracy. Szorstka przędza nie zawsze pozwala wykonać najbardziej zaawansowane wzory, a wełna, która jest dobrej jakości, jest wiązana mocno celem zapewnienia trwałości dywanu.Dywany, niewiele większe niż dozar (200x140 cm), są często tkane na bawełnianej osnowie, przędzoną ręcznie wełną pochodzącą z własnych owiec i barwione naturalnymi barwnikami, których składniki zostały zebrane przez tkaczy. Ta tradycja i wyczucie kolorów zostały odziedziczone po poprzednich pokoleniach, często nomadów lub półkoczowników.

We wioskach duże dywany tkane są na powietrzu.

Dywany ludowe (wiejskie) często są rustykalne i urokliwe, łatwe do rozpoznania i określenia miejsca pochodzenia, jak na przykład Nahawand, Malayer, Tuiserkan. Innym przykładem typowego dywanu ludowego jest dywan Hamadan.

Przykład pięknego, ręcznie tkanego dywanu ludowego Nahawand.

Zdarza się, że ktoś posiadający więcej miejsca w domu zainstaluje większy warsztat tacki i zatrudni kilku tkaczy, którzy zrobią dywan na zamówienie, a lokalny sprzedawca dywanów zaopatrzy tkaczy we wzory i przędzę. Osoba, która organizuje pracę, od czasu do czasu dokonuje inspekcji, czy praca przebiega właściwe. Końcowy produkt bardziej przypomina dywany rzemieślnicze niż ludowe.

Większe dywany są zazwyczaj tkane przez kilka osób.
Gdy słońce świeci intensywnie, do pracy konieczny jest cień.
Wełna jest przędzona ręcznie w tradycyjny sposób.
Rustykalny dywan utkany przez wytwórców ludowych w prowincji Hamadan.

Polub i udostępnij:

Ta strona została nagrodzona za wartościową treść: