Produkcja współczesna
Przez wiele lat, posiadanie oryginalnego, ręcznie tkanego dywanu wśród ludzi spoza Orientu było niemal wyłącznie domeną osób bardzo zamożnych. Typowymi regionami produkcji dywanów były Anatolia (Turcja), Persja (Iran), Kaukaz, Afganistan wraz z sąsiadującymi krajami oraz zachodnie Chiny. Z tych krajów eksportowano najbardziej ekskluzywne dywany, podczas gdy dywany nomadzkie i ludowe zasilały głównie rynek lokalny.
Do końca XIX wieku popyt na dywany na Zachodzie wzrastał i powstawały kolejne wytwórnie dywanów. Rosnąca produkcja powodowała zmiany poziomu jakości, zarówno w zakresie wzornictwa jak i barwienia dywanów. Rozwój przemysłu spowodował, że część dywanów była tkana maszynowo (jak na przykład dywany Wilton), lecz oczywiście jakość tych dywanów nie może być porównywana z jakością dywanów tkanych ręcznie. Współcześnie w produkcji ręcznie tkanych dywanów czasami stosuje się wełnę przędzoną maszynowo, lecz mimo tego tradycyjne rzemiosło jest wciąż stosowane i niezwykle cenione.
Mówiąc o współczesnych, ręcznie tkanych dywanach, mamy na myśli dywany wytwarzane na terenach rozciągających się od Maroka na zachodzie, przez Bałkany (Rumunia, Bułgaria, Mołdawia), Turcję, Iran, Kaukaz, Afganistan, Turkmenistan, Pakistan, Indie, Tybet i Nepal, aż do zachodniej części Chin.
Dywany perskie wytwarzane są głównie w domach przez kobiety, które w ten sposób zapewniają swojemu gospodarstwu domowemu dodatkowy dochód. Jest to główny powód, dla którego perskie dywany są wciąż stosunkowo tanie, jeśli wziąć pod uwagę ogrom pracy związanej z ich wytwarzaniem. W istocie, dywany perskie są dziś naprawdę warte swojej ceny, zwłaszcza w stosunku do ich jakości.