Koliai
Większa część ludności Iranu jest pochodzenia perskiego, lecz występują również mniejszości etniczne. Jedną z nich są Kurdowie, którzy żyją głównie w zachodnich prowincjach kraju: Kurdystan, Zandżan i Kermanszach. Swego czasu prowadzili oni koczowniczy tryb życia, ale obecnie zamieszkują wsie i miasteczka i zajmują się uprawą roli oraz hodowlą bydła. Łatwo ich rozpoznać po ich strojach, z luźnymi, workowatymi spodniami i szerokimi pasami. W Iranie mieszka około pięciu milionów Kurdów, ale spore grupy Kurdów zamieszkują również tereny w Turcji i zachodnim Iraku. Kurdowie są znani jako dobrzy tkacze. Ich dywany są twardo zbite, z wysokim włosiem i paletą głęboko nasyconych barw. Starsze dywany Koliai były tkane na osnowie z wełny, podczas gdy nowsze mają osnowę z bawełny, obydwa z dwiema nićmi wątku między rzędami węzłów. Ich wzory często zawierają duże figury geometryczne w pastelowych barwach. Popularny jest również wzór z małymi kwadratami ułożonymi po przekątnej. Rzemiosło jest dobre, a dywany są twarde, zwarte i trwałe. Klasyczne rozmiary to 150-160x300-330 cm, raczej wąskie w stosunku do ich długości. Kurdyjskie dywany ludowe sprzedawane są pod nazwą Koliai (Kolyai) lub Songur. Inne dywany tkane przez Kurdów to Bidjar i Senneh, o których również piszemy na tej stronie.
Przykłady dywanów Koliai:
Specyfikacja techniczna:
Włosie: szorstka wełna dobrej jakości
Wątek: bawełna, zazwyczaj z jedną nicią wątku
Osnowa: bawełna
Węzeł: symetryczny
Gęstość tkania: 80-250 tys. węzłów na m. kw.